Čime se bavite?
Diplomirala sam Biologiju na Prirodno-matematičkom fakultetu u Podgorici, na kom sam stekla i zvanje mastera, dok sam doktorirala na Univerzitetu u Salentu, u Italiji, iz oblasti biohemije i molekularne biologije. Nakon toga, radila sam kao istraživač postdoktorant na Institutu za istraživanje kancera i starenja u Nici (Francuska), a od 2018. godine sam opet u Crnoj Gori. Trenutno radim kao naučni saradnik u Centru za biomedicinu na Institutu za napredne studije Univerziteta Crne Gore, i kao šef laboratorije za molekularnu medicinu na Medicinskom fakultetu u Podgorici. Kao aktivni istraživač trenutno sam učesnik dva evropska COST projekta, jednog Erasmus+ CBHE projekta, i dva nacionalna naučnoistraživačka projekta.
Kako Vaše bavljenje naukom doprinosi široj zajednici?
Oblast mog naučnog interesovanja je biologija kancera, sa fokusom na studije molekularne osnove kancera, ali i translaciona istraživanja različitih dijagnostičkih i prognostičkih biomarkera. Ova istraživanja usmjerena su ka boljem razumijevanju složenih molekularnih mehanizama koji se nalaze u osnovi nastanka kancera, kako bi se pronašli novi ciljni molekuli za buduće terapeutske intervencije, ali i pronalasku novih, neinvazivnih, specifičnih biomarkera za ranu detekciju kancera, što bi omogućilo ranije otkrivanje bolesti. Na taj način se želi poboljšati kvalitet života pacijenata sa kancerom, stopa preživljavanja, smanjiti komplikacije i u nekim slučajevima, poboljšati šansa za izlečenjem.
Šta Vas je motivisalo da postanete naučnice?
Moj profesionalni razvojni put je oduvijek vođen radoznalošću i fasciniranošću mikrokosmosom koji nazivamo ćelija. Fundamentalna pitanja koja se nalaze u osnovi funkcionisanja svih živih bića ne prestaju i danas da golicaju moju maštu, a kancer je u svoj svojoj kompleksnosti veliki izazov za razumjeti, proučiti, i jednog dana, poraziti.
Koju poruku šaljete djevojčicama koje maštaju da se bave naukom?
Moram naglasiti ličnu frustraciju samom činjenicom da uopšte moramo govoriti o rodnim razlikama, kada je bavljenje naukom u pitanju, ali se čini da tu realnost, nažalost, i dalje živimo. Moja poruka bi stoga bila, da pokušamo da izgradimo svijet u kom to više neće biti slučaj, te bih se prije obratila dječacima, nego djevojčicama, i rekla da podrže svoje drugarice, kojom god naukom odluče da se bave.
